|
4. Onderhandelen over de telefoon.
U verkoopt een stel boxen voor een redelijke prijs, laten we zeggen een stel Pied Pipers van 10 jaar oud zelfbouw in zeer goede staat (u bent er natuurlijk zuinig op geweest) voor €200,- per paar. Er belt een man op met een rauwe stam: 'Ja die boxen, hoeveel waren die?' 'Nou €200,- zijn ze zo als in de krant staat', zegt u. 'Ik bied ongezien €125,-!'. Ik zelf zou in zo'n geval zeggen: 'o sorry meneer, ik vergat te vertellen dat er al iemand voor is die ze hééél graag wil hebben, succes verder!'
Voordat u precies het fijne van de boxen weet gaat u natuurlijk niet gelijk over de prijs beginnen. Woont het persoon wat ver weg, weet u waar u het over hebt, dan kunt u best wel al vast een bod doen en al vast onderhandelen. Laat de verkoper eerst duidelijk merken dat u precies weet wat er bij hem staat en dat u bijv. problemen hebt met de afstand.
5. Kraak de boel niet af.
De echte hifiliefhebber zal liever voor €50,- minder aan een andere liefhebber verkopen, als aan iemand die in zijn mooie boxen een paar spijkers slaan om ze vervolgens aan de muur te hangen in de garage. Natuurlijk kunt u hem attent makken op die kras daar en die wijnvlek hier. Kom met reële dingen die u goed bedacht heeft over de waarde.
6. 'Handjeklap'
De meeste mensen gaan 'positioneel onderhandelen' of te wel het 'handjeklap'. 'Ik bied u €200,-'. 'Ja maar meneer, zulke boxen doen op de markt zo maar €300,-'. 'Nou vooruit dan maar: €250,-'. Klinkt voor veel mensen bekend. Werkt vaak wel voor speakers waar u van weet dat ze meer waard zijn (bijvoorbeeld €400,- per paar, terwijl hij er €350,- voor vraagt). Dit is vaak ook bij mensen die geen echte hifiliefhebber zijn en dus de prijs niet goed weten. Daar om zal het 'hoe-en-waarom lagere prijs' geen indruk maken. Toch de meest gebruikte methode.
|
|